Statik Esnekliğin Ölçümünde Dolaylı Yöntemler

Statik esnekliği dolaylı belirlemek için kullanılan alan yöntemlerinde hareket genişliği çizgisel olarak ölçülmektedir. Bu amaçla metre şeridi, cetvel, kayan kaliper veya fleksometre kullanılır ve sonuç skorları derece cinsinden değil santimetre cinsinden elde edilir.

Bir çok esneklik alan testlerinin geçerliliği kabul edilmiştir. Örneğin otur eriş testi bel bölgesi ve hamstringlerin esnekliği için geçerli kabul edilmektedir. Buna karşılık 13-15 yaş kızlarda otur eriş puanları hamstring esnekliği ile orta derecede (0.64), toplam gövde esnekliği ile oldukça zayıf, gövdenin üst bölümü ile -0.16 alt bölümü ile 0.28 zayıf ilişkiler rapor edilmiştir. Buna göre, otur eriş testi bel bölgesinin esnekliğini ölçme bakımından geçerli olamayacaktır.

Son yıllarda 20-45 yaş arasındaki bayan ve erkeklerde yapılan çalışmalarda otur-eriş testinin hamstring esnekliğinin belirlenmesinde yüksek ilişkili (r=0.89) geçerliği olan önemli bir kriter olduğu buna karşılık bel esnekliği için orta (r=0.59) derecede ilişkili olduğu bildirilmiştir.

Alan esneklik testlerinin bir diğer eksikliği de performansın beden uzunlukları ile etkilenebilmesidir. Örneğin gövdesine göre kısa bacakları olan birisi bunun tersi olan bireye göre otur-eriş testinde daha avantajlı olacaktır. Bunu dikkate alarak Hoeger (1989) bir otur-eriş testi geliştirmiştir.

Kaynakça:

Özer, K. (2001). Fiziksel Uygunluk, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.